Me Emrin e Allahut, Mëshiruesit të përgjithshëm, Mëshiruesit me mëshirë të veçantë për besimtarët muslimanë!

Falënderimi i takon vetëm Allahut! Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij.

Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhamedin, mbi familjen e tij, shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.

Në shkrimin e kaluar kemi folur rreth shpeshtimit të istigfarit si dhe kemi filluar të flasim për rastet ku duhet të bëjmë istigfar, siç kemi përmendur: 1) Istigfari pas abdesit, 2) Istigfari gjatë namazit dhe 3) Istigfari pas namazit

Për më shumë këtij shkrimi kliko linkun më poshtë:

https://www.thirrjaislame.com/shpeshtimi-i-istigfarit/

Rastet ku duhet të bëhet istigfar (vazhdim)

4) Istigfari pas kryerjes së ritualeve të haxhit

Thotë Allahu në Kur’an:

Nuk është mëkat të kërkoni mirësi nga Zoti juaj (të bëni ndonjë tregëti gjatë haxhit). Kur të ktheheni prej Arafatit, përmendeni Allahun në vendet e shenjëta! Përmendeni Atë, i Cili ju ka udhëzuar, se ju më parë ishit të humbur. Pastaj largohuni ashtu siç largohen të gjithë njerëzit dhe kërkojini falje Allahut. Pa dyshim, Allahu është Falës i Madh dhe Mëshirëplotë. [Bekare: 198-199]

Pra, pavarësisht se haxhi është nga shtyllat më të mëdha të Islamit, pas së cilës njeriu kthehet sikurse në ditën që e ka lindur nëna e tij, pa mëkate, megjithatë Allahu kërkoi nga ata të cilët janë duke e kryer haxhin që ta shtojnë istigfarin apo kërkim faljen gjatë përfundimit të ritualeve të haxhit. Posaqërisht pas largimit nga Arafati, ku Allahu i falë të gjitha mëkatet.

Si mendon ti për atë i cili nuk është duke e kryer haxhin, që ka mëkate të hapura e të fshehura. Sa duhet të bëjë ai istigfar?

5) Istigfari pas namazit të natës

Duke përshkruar shpërblimin e të devotëshmëve dhe veprat e tyre të mrekullueshme, të cilat u bënë shkak për të fituar këtë shpërblim, Allahu i Lartëmadhëruar thotë:

Vërtetë, të devotshmit janë mes kopshteve e burimeve. Duke marrë (me kënaqësi) atë që u jep Zoti i tyre. Në fakt, ata ishin vepërmirë edhe më parë. Ata flinin pak natën ndërsa në agim (në çastet pak para hyrjes së kohës së sabahut), ata kërkonin falje. [Dharijat: 17-18]

Ka thënë Enes ibn Maliki, Allahu qoftë i kënaqur me të: Jemi urdhëruar që kur të falim namaz nate të bëjmë istigfar shtatëdhjetë herë në çastet pak para hyrjes së kohës së sabahut[1], çfarë mendon ti për atë i cili nuk falë namaz nate, sa duhet të bëjë ai istigfar?

6) Istigfari pas hipjes në mjet të udhëtimit

Transmeton Ali ibn Rabia: E kam parë Aliun, Allahu qoftë i kënaqur me të, të cilit ia sollën një kafshë për t’i hipur dhe kur e vendosi këmbën tek shala tha: Bismilah (Me Emrin e Allahut) tre herë dhe kur qëndroi mbi kurrizin e kafshës tha: Elhamdulilah (Falënderimi i takon vetëm Allahut), pastaj lexoi: I Lavdëruar qoftë Ai, që i nënshtroi këto për ne, sepse përndryshe, vetë nuk do të kishim mundësi ta bënim! Ne, te Zoti ynë do të kthehemi! [Zuhruf: 13-14], pastaj tha: Elhamdulilah (Falënderimi i takon vetëm Allahut) tre herë, Allahu ekber (Allahu është më i Madhi) tre herë, qofsh i lavdëruar, unë i bëra të padrejtë vetes, andaj më fal, ngase mëkatet nuk i falë askush tjetër përveç Teje. Më pas qeshi. Vazhdon Ali ibn Rabia, i thashë Aliut, Allahu qoftë i kënaqur me të: Çfarë të bëri të qeshësh o prijës i besimtarëve? Ai më tha: E kam parë të Dërguarin e Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, duke vepruar ashtu siç veprova unë, pastaj qeshi dhe unë e pyeta atë ashtu siç më pyete ti mua: Çfarë të bëri të qeshësh o i Dërguari i Allahut? I Dërguarin e Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, më tha: Me të vërtetë, Zoti yt çuditet me robin e Tij kur ai thotë: O Zot më fal mëkatet e mia, ngase mëkatet nuk i falë askush tjetër përveç Teje. Tirmidhiu (3446); Shejh Albani në Sahih Et-Tirmidhi e cilësoi sahih (2742).

7) Istigfari pas daljes nga tualeti

Tranesmeton Aishja, Allahu qoftë i kënaqur me të, duke thënë: I Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, kur dilte nga tualeti thoshte: Gufraneke (Të kërkoj falje Ty o Zot). Ebu Davudi (30); Shejh Albani në Sahih Ebi Davud e cilësoi sahih (23).

Muslimani me hyrjen e tij në tualet nuk bën ndonjë mëkat, megjithatë pëlqehet që kur të del nga tualeti, ai të bëjë istigfar. Allahu e di më së miri, mirëpo urtësia e kësaj mund të jetë se njeriu në tualet e kalon një pjesë të kohës ku nuk lejohet që të përmendet Allahu. Çfarë mendon ti për atë i cili shumicën e kohës së tij e kalon duke i bërë mëkat Allahut, sa duhet të bëjë ai istigfar?

8) Istigfari pas përfundimit të tubimit

Transmeton Xhubejr ibn Mutim, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Ai i cili thotë: SubhanAllahi ue bi hamdihi, Subhaneke Allahume ue bi hamdike eshhedu en la Ilahe il-la Ente estegfiruke ue etubu ilejke (I Lartësuar qofsh Ti, o Allahu im, Ty të takon falënderimi dhe lavdërimi. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Teje. Kërkoj faljen Tënde dhe tek Ti pendohem). Nëse është në një ndejë të mirë, atëherë ajo duaja është sikurse vulë e atij tubimi të mirë. E në qoftë se është një ndejë ku ka edhe gjëra jo të mira, atëherë ajo është shpagim për të. Tabarani (1586); Shejh Albani në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib e cilësoi sahih (1519).

Përktheu dhe përshtati: Arian Brruti

(Sqarim: Kjo temë është pjesë e zingjirit të temave “Veprat më të shpeshta të Pejgamberit për të cilat na nxiti që t’i veprojmë edhe ne”)

[1] Shuab El-Iman Li El-Bejhaki (173/3).

www.thirrjaislame.com

Me Emrin e Allahut, Mëshiruesit të përgjithshëm, Mëshiruesit me mëshirë të veçantë për besimtarët muslimanë!

Falënderimi i takon vetëm Allahut! Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij.

Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhamedin, mbi familjen e tij, shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.

Istigfari (الاستغفار) është akti i të shprehurit pendesë apo të kërkuar falje Allahut.

Allahu na ka treguar në Kur’an më shumë se njëqind e pesëshjetë herë se Ai (Allahu) është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë. Gjithashtu na ka nxitur neve në kërkim falje (tek Allahu) për mëkatet në më shumë se njëzetë ajete. Pra, muslimani duhet të jetë gjithmonë kërkues faljeje (tek Allahu) për mëkatet e tij.

Lum për atë i cili në librin e veprave të tij gjenë shumë istigfar (kërkim faljeje tek Allahu).

Transmeton Zubejr ibn Avami, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Ai i cili dëshiron që të kënaqet me librin e veprave të tij (kur ta shoh atë në Ditën e Gjykimit), le të bëjë sa më shumë istigfar. Bejhakiu (639); Shejh Albani në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib e cilësoi hasen (1619).

Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i ka veçuar gratë, duke kërkuar nga ato që ta shpeshtojnë istifarin. Transmeton Abdullah ibn Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: O ju gra! Jepni lëmoshë dhe shpeshtojeni istigfarin, sepse (natën që jam ngritur në qiell) kam parë që ju jeni më të shumta ndër banorët e Zjarrit. Njëra nga gratë fisnike e pyeti: Përse, o i Dërguari i Allahut? Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, u tha: Ngaqë mallkoni shpesh dhe e përbuzni mirësinë (e bashkëshortit). Nuk kam parë të mangëta në mendje dhe fe që ia turbullojnë mendjen burrit të urtë më shumë se ju. E pyetën: O i Dërguari i Allahut, e çfarë mangësie ka në mendjen dhe fenë tonë? Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, iu përgjigj: Mangësia në mendje është fakti se dëshmia e dy grave barazohet me dëshminë e një burri, gjë që është mangësi në mendje. Pastaj, ajo qëndron ditë dhe netë të tëra pa u falur dhe e lë agjërimin në Ramazan (në periudhën e ciklit), kjo është mangësia në fe. (Muslimi 810).

Istigfari është nga adhurimet më të rëndësishme i cili kërkohet nga çdo musliman. Pra, ai është adhurim i veçantë i kërkuar nga ne në çdo kohë, qoftë pas bërjes së ndonjë mëkati, vepre të lejuar apo edhe pas kryerjes së ndonjë adhurimi.

Disa njerëz nuk e shtojnë istigfarin për njërën prej dy arsyeve:

E para: Besojnë se istigfari iu duhet vetëm mëkatarëve

Nëse e këshillon ndokënd që të bëjë sa më shumë istigfar, ai të thotë: Pse të bëj istigfar apo nga çka të bëj istigfar? Unë nuk kam bërë ndonjë mëkat që të bëj istigfar. Apo të thotë ndonjë fjalë tjetër që sillet rreth kësaj domethënie të shmangies nga istigfari, apo edhe për shkak të injorancës që e ka për këtë adhurim.

Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, bënte istigfar më shumë se shtatëdhjetë herë brenda ditës edhe pse Allahu ia kishte falur mëkatet e kaluara dhe të ardhmet.
Po ti çfarë mendon, sa kërkohet nga ne që të bëjmë istigfar?

Transmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, se e ka dëgjuar të Dërguarin e Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, duke thënë: Pasha Allahun unë bëjë istigfar (kërkoj falje nga Allahu) dhe i drejtohem Atij me pendim më shumë se shtatëdhjetë herë në ditë. Buhariu (6307).

E dyta: Besojnë se veprat tjera të mira mjaftojnë për faljen e mëkateve

Disa thonë: nuk kemi nevojë që të kërkojmë shumë falje me gjuhë përderisa Allahu na ka dhuruar neve shumë punë tjera të mira për faljen e mëkateve, siç është abdesi, pesë kohët e namazit, e xhumaja, ramazani, umreja, haxhi, disa dhikre dhe punë tjera të mira. Pra, këto punë të mira i shlyejnë mëkatet.

Ska dyshim se këto punë të mira nuk mjaftohen ndaj këtij adhurimi madhështor (istigfarit). Argument për këtë është se ne jemi urdhëruar që të bëjmë istigfar gjatë apo pas disa adhurimeve apo punëve të mira.

Rastet ku duhet të bëhet istigfar

Allahu na ka treguar se kur të bëjmë mëkat duhet të pendohemi dhe të bëjmë istigfar. Thotë Allahu në Kur’an:

Ata të cilët kur bëjnë ndonjë (mëkat) të shëmtuar ose i bëjnë zullum vetvetes, e përmendin Allahun dhe kërkojnë falje për mëkatet e tyre – e kush i falë mëkatet përveç Allahut? – dhe që duke ditur, nuk vazhdojnë në atë që kanë punuar (në të keqen). Shpërblimi i të tillëve është falja nga Zoti i tyre dhe xhenetet nëpër të cilët rrjedhin lumenj, e aty do të rrinë përgjithmonë. Sa i mirë është shpërblimi i atyre që punojnë (punë të mira)! [Ali Imran: 135-136]

Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, na ka nxitur që në gjatë disa adhurimeve apo punëve të mira që të bëjmë istigfar, e si është puna nëse bëjmë ndonjë mëkat apo jemi të mangët kundrejt Zotit tonë?

1) Istigfari pas abdesit:

Transmeton Ebu Seid el-Hudrij, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Ai i cili merr abdes dhe thotë: (Subhaneke Allahumme ue bihamdike, eshhedu en la ilahe il-la ente estagfiruke ue etubu ilejke) I Lartësuar, i pa të meta je Ti o Allahu im, Ty të takon Falënderimi, dëshmoj se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Teje, kërkoj falje nga Ti dhe tek Ti pendohem. Kjo shkruhet në një pllakë, pastaj vuloset, e nuk hapet deri në Ditën e Gjykimit. Hakimi(2072); Shejh Albani në Sahih El-Xhami’ e cilësoi sahih (6170).

Ka thënë Imam Neveviu, Allahu e mëshiroftë, në komentimin e fjalëve ‘… e nuk hapet deri në Ditën e Gjykimit’: domethënë se nuk e kërcënon atë prishja e as shkatërrimi, por në Ditën e Gjykimit mbetet argument për personin që e thotë.

2) Istigfari gjatë namazit:

Namazi është i mbushur me istigfare nga fillimi e deri në përfundim të tij. Duke filluar nga lutja hapëse e namazit, pastaj në ruku, në sexhde, në mes të dy sexhdeve dhe pas teshehudit të fundit. Me lejen e Allahut për këto do të zgjërohemi në temën e fundit rreth istigfarit.

3) Istigfari pas namazit

Transmeton Thevbani, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, pasi e përfundonte namazin, bënte istigfar tri herë, pastaj thoshte: (Allahume ente es-Selam ue minkes selam, tebarekte ja Dhel xhelali uel ikram) O Allah, Ti je es-Selam (Shpëtuesi) dhe prej Teje vjen shpëtimi. I pastër qofsh o Poseduesi i madhështisë dhe fisnikërisë! Muslimi (591).

Vazhdon…

Përktheu dhe përshtati: Arian Brruti

(Sqarim: Kjo temë është pjesë e zingjirit të temave “Veprat më të shpeshta të Pejgamberit për të cilat na nxiti që t’i veprojmë edhe ne”)

www.thirrjaislame.com

Me Emrin e Allahut, Mëshiruesit të përgjithshëm, Mëshiruesit me mëshirë të veçantë për besimtarët muslimanë! 

Falënderimi i takon vetëm Allahut! Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij. 

Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhamedin, mbi familjen e tij, shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit. 

Kurani Fisnik është fjala e Allahut e zbritur për këtë umet. 

 Allahu deshi që Kur’ani dhe librat e tjerë të zbresin në muajin Ramazan. 

Të gjithë librat qiellorë kanë zbritur në pjesën e parë dhe të mesme të Ramazanit, përveç Kur’anit i cili ka zbritur në pjesën e fundit të Ramazanit. 

Transmeton Vathil ibn el-Eska, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Fletushkat e Ibrahimit u zbritën në natën e parë të muajit Ramazan, Teurati u zbrit pasi kanë kaluar gjashtë netë nga Ramazani, Inxhili ka zbritur pasi kanë kaluar trembëdhjetë netë nga Ramazani, Zeburi ka zbritur pasi kanë kaluar tetëmbëdhjetë netë nga Ramazani dhe ka zbritur Kur’ani pasi kanë kaluar njëzetë e katër netë nga Ramazani. Tabarani (3740); Shejh Albani në Sahih El-Xhami’ e cilësoi hasen (1497). 

Pra, Kur’ani zbriti në ditën e njëzetë e katërt apo në natën e njëzetë e pestë të Ramazanit. 

Allahu e përmendi në Librin e Tij muajin në të cilin ka zbritur Kur’ani e ai është muaji Ramazan, duke thënë: Ramazani është muaji në të cilin ka zbritur Kur’ani. [Bekare: 185]. Pastaj e përcaktoi kohën e zbritjes së tij e cila ishte natën, duke thënë: Ne e zbritëm atë në një Natë të bekuar. [Duhan:3]. Gjithashtu e përcaktoi edhe emrin e kësaj nate të bereqetshme si nata e Kadrit, duke thënë: Ne e zbritëm atë (Kur’anin) në Natën e Kadrit. [Kadr:1]. 

Suneti profetik e ka nxjerrë në pah kujdesin e Pejgamberit, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në leximin e shumtë të Kur’anit në muajin Ramazan. 

Transmeton Ibn Abasi, Allahu qoftë i kënaqur me të, duke thënë: I Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ishte njeriu më bujar, e bujaria e tij arrinte kulmin gjatë Ramazanit, kur atë e takonte Xhibrili. E takonte atë çdo natë Ramazani dhe e mësonte Kuranin me të. I Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në vepra të mira, ka qenë më bujar sesa era që fryen (plot mirësi). Buhariu (6). 

Nga format e leximit të shumtë të Kur’anit në Ramazan është namazi i teravisë dhe nxitja në faljen e tij. Transmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Ai që falet gjatë Ramazanit (namaz nate apo teravi), duke besuar dhe llogaritur në shpërblimin e Allahut, i falen mëkatet e së kaluarës. Buhariu (37). 

Për këtë nuk quditemi kur e shohim se Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i ka bashkuar leximin e Kur’anit dhe agjërimin në një hadith të vetëm, duke na qartësuar se ata të dy do të ndërmjetësojnë për robin në Ditën e Gjykimit. Transmeton Abdullah ibn Amri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Agjërimi dhe Kur’ani do të ndërmjetësojnë për robin në Ditën e Gjykimit. Agjërimi do të thotë: O Zoti im, unë e kam penguar atë prej ushqimit dhe epsheve gjatë ditës. Andaj, më bëj ndërmjetësues për të! Ndërsa, Kur’ani thotë: O Zoti im, unë e kam penguar atë nga gjumi i natës. Andaj, më bëj ndërmjetës për të! Atëherë Allahu i bën ndërmjetës për të. Ahmedi (216/9); Shejh Albani në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib e cilësoi sahih (984). 

Librat e historisë e bartin tek ne gjendjen e mahnitëshme të të parëve tanë me Kur’anin gjatë muajit të Ramazanit, ku ditët e tij i bënë ditë të leximit, kurse netët e tij i ndriçonin me namaz duke e lexuar atë. 

Imam Ez-Zuhri, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: Me të vërtetë ky muaj është për leximin e Kuranit dhe për ushqim të të varfërve. Lataif El-Mearif Li Ibn Rexheb (201). 

Imam Maliku, Allahu e mëshiroftë, kur hynte Ramazani ndërpriste mësimin e tij të Hadithit në xhaminë e Pejgamberit dhe i përkushtohej tërësisht Librit të Allahut. Lataif El-Mearif Li Ibn Rexheb (201). 

Sufjan Eth-Theuri, Allahu e mëshiroftë, kur hynte Ramazani e linte anash çdo ibadet dhe i kushtohej leximit të Kuranit. Lataif El-Mearif Li Ibn Rexheb (201). 

Përktheu dhe përshtati: Arian Brruti 

(Sqarim: Kjo temë është pjesë e zingjirit të temave “Veprat më të shpeshta të Pejgamberit për të cilat na nxiti që t’i veprojmë edhe ne”) 

www.thirrjaislame.com

Me Emrin e Allahut, Mëshiruesit të përgjithshëm, Mëshiruesit me mëshirë të veçantë për besimtarët muslimanë!

Falënderimi i takon vetëm Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij.

Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhamedin, mbi familjen e tij, shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.

Në shkrimin e kaluar kemi folur rreth sureve dhe ajeteve të cilat pëlqehen të lexohen një herë brenda ditës siç janë suret: Sexhde, Mulk, Isra, Zumer, Hadid, Hashr, Saf, Xhumuah, Tegabun dhe E’ëla. Gjithashtu edhe ajetet 136, 285, 286 të sures Bekare dhe ajetet 52,64 të sures Ali Imran.

Pastaj kemi filluar të flasim rreth sureve dhe ajeteve të cilat pëlqehet të lexohen më shumë se një herë brenda ditës, ku kemi folur për suren Kafirun si dhe për rastet na ka cilat nxitur Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, që ta lexojmë atë.

Kurse tani do të flasim për suret Ihlas, Felek dhe Nas, si dhe për ajetin Kursij, poashtu për dhe për rastet na ka cilat nxitur Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, që ta lexojmë ato.

• Suret dhe ajetet për të cilat pëlqehet të lexohen më shumë se një herë brenda ditës

1) Surja Kafirun

2) Surja Felek dhe surja Nas

Surja Felek dhe surja Nas janë nga suret të cilat i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i lexonte shumë brenda ditës dhe natës, saqë gati se hyn në garë me suren Fatiha në përsëritje, e cila lexohet së paku 17 herë gjatë ditës dhe natës, nëse njeriu i falë vetëm farzet.

Përsa i përket vlerës së këtyre dy sureve na transmeton Ukbe ibn Amiri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Sikur t’i shihje disa ajete të cilat më janë zbritur mbrëmë, s’janë parë ndonjëherë të tilla: Surja Felek dhe surja Nas. Muslimi (814).

Përsa i përket rasteve se kur preferohet të lexohen këta dy sure, ai i cili e pason sunetin e Pejgamberit, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, do ta gjejë veten e tij duke i përsëritur këta dy sure së paky 12 herë brena një dite të vetme. Për këtë keta dy sure llogariten nga suret që përsëriten më së shumti pas sures Fatiha. Rastet më të rëndësishme ku lexohen këta dy sure janë:

E para: Pas çdo namazi

Transmeton Ukbe ibn Amiri, Allahu qoftë i kënaqur me të, duke thënë: Më ka urdhëruar i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, që t’i lexoj suret Felek dhe Nas pas çdo namazi. Tirmidhiu (2903); Shejh Albani në Sahih et-Tirmidhi e cilësoi hasen (2324).

E dyta: Në dhikrin e mëngjesit dhe të mbrëmjes

Transmeton Abdullah ibn Hubejb, Allahu qoftë i kënaqur me të, duke thënë: Në një natë me shi dhe shumë të errët dolëm për ta kërkuar të Dërguarin e Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, që të na e falte namazin. Pasi që e gjeta më tha: ‘Thuaj’, mirëpo unë nuk thashë asgjë. Përsëri më tha: ‘Thuaj’, mirëpo prapë nuk thashë asgjë. Herën e tretë kur më tha: ‘Thuaj’, e unë i thashë: ‘Çfarë të them?’ Ai, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, më tha: Thuaji suren Ihlas (KulhuvAllahin), suren Felek dhe suren Nas në mëngjes dhe në mbrëmje nga tri herë, të mjaftojnë për çdo gjë. Tirmidhiu (3575); Shejh Albani në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib e cilësoi hasen-sahih (649).

E treta: Në namazin e vitrit

Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, herë pas here i lexote këto dy sure në namazin e vitrit. Transmeton Abdulaziz ibn Xhurejxh, Allahu e mëshiroftë, duke thënë: E kemi pyetur Aishen, Allahu qoftë i kënaqur me të, se çka lexonte nga Kur’ani pas sures Fatiha i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në namazin e vitrit? Ajo tha: Në rekatin e parë suren E’ëla, në rekatin e dytë suren Kafirun dhe në rekatin e tretë suren Ihlas, suren Felek dhe suren Nas. Tirmidhiu (463); Shejh Albani në Sahih et-Tirmidhi e cilësoi sahih (384).

E katërta: Para gjumit

Transmeton Aishja, Allahu qoftë i kënaqur me të, se Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, çdo natë kur para se të shtrihej për të fjetur, i bënte bashkë dy duart, pështyente nga pak duart dhe lexonte: Suren Ihlas, suren Felek dhe suren Nas. E më pas fërkonte me dy duart aq sa mundte nga trupi i tij, duke filluar nga koka, fytyra dhe në pjesën e përparme të trupi. Këtë e vepronte tri herë. Buhariu (5017).

E pesta: Gjatë sëmundjes

Transmeton Aishja, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, sa herë që sëmurej, lexonte suret Felek dhe Nas, pastaj fryente në trupin e tij, ndërsa kur i përkeqësohej sëmundja, atëherë unë i lexoja dhe i fërkoja me dorën e tij, duke shpresuar në bereqetin e tij. Buhariu (5016).

Gjithashtu transmeton Aishja, Allahu qoftë i kënaqur me të, se kur sëmurej ndokush nga familja e të Dërguarit të Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i lexoheshin suret Felek dhe Nas dhe fryhej mbi të. Muslimi (2192)

E gjashta: Për shërim nga mësyshi dhe zilia si dhe mbrojtja nga to

Suret Felek dhe Nas llogariten suret e vetme me të cilat njeriu mund të mbrohet nga mësyshi dhe zilia. Transmeton Ebu Seid el-Hudriu, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka lexuar lloje të ndryshme duash derisa u shpallën suret Felek dhe Nas. Pasi u shpallën ato, ai i la të gjitha të tjerat, dhe i ka lexuar ato. Nesaiu (5494); Shejh Albani në Sahih El-Xhami’ e cilësoi sahih (4902).

3) Surja Ihlas (Kulhuvallahi)

Surja Ihlas është nga suret më madhështore, ajo e ka vlerën sa 1/3 e Kur’anit. Transmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Mblidhuni, ngase unë do t’ua lexoj një të tretën e Kuranit. Kështu, u mblodh kush u mblodh, pastaj i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, doli dhe e lexoi suren Ihlas, e pastaj hyri brenda. Atëherë, ne i thamë njëri-tjetrit: Unë mendoj se ky ishte lajm që i erdhi nga qielli, andaj për këtë hyri brenda. Pas pak i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, doli dhe tha: Unë ju thashë se do t’jua lexoj një të tretën e Kuranit, pra kjo sure është sa një e treta e Kuranit. Muslimi (812).

Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, e lexonte atë në shumë raste qoftë, brenda namazit apo jashtë tij. Përsa i përket brenda namazit atë e lexonte në sunetin e sabahut, në sunetin e akshamit, në namazin e vitrit dhe në dy rekatet e tavafit. Kurse përsa i përket jashtë namazit atë e lexonte para gjumit dhe në dhikrin e mëngjesit e të mbrëmjes. Argumentet për to i kemi përmendur më herët tek suret Kafirun, Felek dhe Nas.

Dashuria ndaj kësaj sureje bëhet shkak për dashurinë e Allahut dhe për hyrjen Xhenet. Transmeton Aishja, Allahu qoftë i kënaqur me të: Njëherë i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, dërgoi një burrë në një ekspeditë. Sa herë që ai ua falte namazin shokëve të vet, në çdo rekat leximin e mbaronte me suren Ihlas. Kur u kthyen, ata ia përmendën të Dërguarit të Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, këtë gjë, e ai tha: Pyeteni atë përse vepron kështu? Pasi e pyetën, ai tha: Sepse përmban cilësitë e të Gjithëmëshirshmit (Allahut), gjë që ma bën të dashur leximin e saj. Atëherë i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, tha: Lajmërojeni se Allahu e do atë. Muslimi (813).

Transmeton Enes ibn Maliki, Allahu qoftë i kënaqur me të, se një njeri tha: O i Dërguari i Allahut! Unë e dua suren Ihlas, ndërsa i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i tha: Dashuria jote ndaj saj do të të fusë në Xhenet. Ahmedi (141/3); Shejh Albani në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib e cilësoi sahih (1484).

Trasmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, e dëgjoi një njeri duke e lexuar suren Ihlas, pastsaj tha: E meritoi! Dikush tha: O i Dërguari i Allahut! Çfarë meritoi? Ai tha: Xhenetin. Ahmedi (261/2); Shejh Albani në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib e cilësoi sahih (1478).

Ai i cili e lexon këtë sure 10 herë, Allahu ia ndërton një shtëpi në Xhenet. Transmeton Muadh ibn Enes, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Ai i cili e lexon suren Ihlas 10 herë, Allahu ia ndërton një shtëpi në xhenet. Tabarani (397); Shejh Albani në Sahih El-Xhami’ e cilësoi sahih (6472).

4) Ajeti Kursij

Ajeti Kursij konsiderohet ajeti më madhështor në Librin e Allahut të Lartëmadhëruar. Transmeton Ubej ibn Kabi, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i ka thënë: O Ebu Mundhir, a e di se cili është ajeti më i madh (më me vlerë) në Librin e Allahut, që e ke me vete? Unë iu përgjigja: Allahu dhe i Dërguari i Tij, e dinë më së miri. Ai sërish më pyeti: O Ebu Mundhir, a e di se cili është ajeti më i madh në Librin e Allahut, që e ke me vete? I thashë: Është ajeti: Allahu! Nuk ka zot tjetër (që meriton adhurimin) përveç Tij, të Gjallit, të Përjetshmit, Mbajtësit të gjithçkaje! (Bekare, 255). Atëherë Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, me goditi në gjoks dhe më tha: Për Allah!, e gëzofsh dijen, o Ebu Mundhir! Muslimi (810).

Ai i cili e lexon ajetin Kursij para se te flejë, është i mbrojtur nga shejtani deri në mëngjes. Argument për këtë është hadithi i gjatë të cilin e transmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të. Kuptimi i këtij hadithi është se Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, e kishte lënë Ebu Hurejrën që ta ruajë sadakanë e fitrit të Ramazanit, dhe për tri netë me rradhë i erdhi dikush, i cili merrte fshehurazi pjesë nga sadakaja e fitrit. Çdo herë që hynte për të marrur vjedhësi, Ebu Hurejra e kapte në vepër dhe donte ta çonte tek i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, për ta gjykuar, por duke iu ankuar për nevojat e tij dhe të familjes së tij, Ebu Hurejra e linte të lirë. Në herën e tretë Ebu Hurejra e mori më seriozisht dhe donte ta çonte tek i Dërguari i Allahut me çdo kusht. Vjedhësi i tha se do t’i mësonte diçka me vlerë, nëse e lë të lirë. Pasi pranoi Ebu Hurejra, ai i tha: Sa herë që të biesh të flesh këndo ajetin Kursij deri në fund. Nëse e bën këtë gjë, Allahu do të të caktojë një roje i cili do të rrijë me ty dhe shejtani nuk do të të afrohet deri në agim. Ebu Hurejra kur e takoi Pejgamberin, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i tregoi për ndodhinë, kurse Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i tha: Ai padyshim që të ka thënë të vërtetën, edhe pse është gënjeshtar i madh. Pas kësaj Pejgamberi i tregoi se vjedhësi në fjalë ishte shejtani. Buhariu (2311).

Përktheu dhe përshtati: Arian Brruti

(Sqarim: Kjo temë është pjesë e zingjirit të temave “Veprat më të shpeshta të Pejgamberit për të cilat na nxiti që t’i veprojmë edhe ne”)

www.thirrjaislame.com

Me Emrin e Allahut, Mëshiruesit të përgjithshëm, Mëshiruesit me mëshirë të veçantë për besimtarët muslimanë!

Falënderimi i takon vetëm Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij.

Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhamedin, mbi familjen e tij, shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.

Ka nga suret për të cilat Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, na ka nxitur që t’i lexojmë brenda javës, siç është sureja Kehf. Gjithashtu ka nga suret dhe ajetet për të cilat na ka nxitur Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, që t’i lexojmë njëherë brenda ditës, si dhe ka nga ato për të cilat na ka nxitur që t’i lexojmë disa herë brenda ditës, përveç sures Fatiha. Kjo është për shkak të rëndësisë së madhe që e kanë ato dhe mbrotjes se tij (njeriut). Ai i cili i vepron këto, shpresojmë që të jetë prej atyre që e lexon shumë Librin e Allahut.

• Suret dhe ajetet për të cilat pëlqehet të lexohen një herë brenda ditës

1) Surja Sexhde dhe surja Mulk

Transmeton Xhabiri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, nuk flinte pa i lexuar suren Sexhde dhe suren Mulk. Tirmidhiu (3404); Shejh Albani në Sahih Et-Tirmidhi e cilësoi sahih (2710).

Nëse ti e lexon suren Mulk çdo ditë do të të ndihmojë ty që ta mësosh këtë sure përmendësh, nëse e vepron ti këtë, ajo gjithashtu do të jetë pengesë për ty nga denimi i varrit. Transmetohet se Abdullah ibn Musudi, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: Ai i cili e lexon suren Mulk çdo natë, Allahu e mbron atë nga denimi i varrit. Në kohën e të Dërguarit të Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, suren Mulk e quanim “Penguesja” (nga dënimi i varrit). Ajo në Librin e Allahut është një sure të cilën ai që e lexon çdo natë ka fituar shpërblime të mëdha dhe ka bërë vepër të mirë. Nesaiu (10547); Shejh Albani në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib e cilësoi hasen (1589).

Gjithashtu kjo sure do të ndërmjetësojë në Ditën e Gjykimit. Transmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Vërtetë në Kur’an është një sure që ka 30 ajete, e cila do të ndërmjetësojë për lexuesin e saj, derisa atij do t’i falen mëkatet, ajo është Tebarekel-ledhij bijedihil-mulk (surja Mulk). Tirmidhiu (2891); Shejh Albani në Sahih El-Xhami’ e cilësoi hasen (2091).

2) Surja Isra dhe surja Zumer

Transmetohet se Aishja, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, nuk flinte pa i lexuar suren Zumer dhe Beni Israil (Isra). Tirmidhiu (2405); Shejh Albani në Sahih El-Xhami’ e cilësoi sahih (4874).

3) Suret “el-Musebbihat”

Transmeton El-Irbad ibn Sarije, Allahu qoftë i kënaqur me të, se Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, nuk flinte pa i lexuar el-Musebbihat. Tirmidhiu (3406); Shejh Albani në Sahih Et-Tirmidhi e cilësoi sahih (2712).

El-Mubarakfuri, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: El-Musebbihat është për qëllim suret të cilat fillojnë me ‘Subhane’, ‘Sebbeha’, ‘Jusebbihu’ dhe ‘Sebbih’. Këto janë shtatë sure: Surja el-Isra, surja el-Hadid, surja el-Hashr, surja es-Saff, surja el-Xhumuah, surja et-Tegabun dhe surja el-E’ëla.

4) Dy ajetet e fundit të sures Bekare

Transmeton Ebu Mesud Ensariu, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të: Ai që i lexon natën dy ajetet e fundit të sures Bekare, i mjaftojnë (mburojë nga çdo e keqe). Muslimi (808).

Me këtë e vërtetojmë se shumë herë me vepra të vogla, arrijmë mbrojtje të mëdha, shpërblime të shumta e afrim tek Allahu.

5) Ajeti 136 i sures Bekare dhe ajetet 52 dhe 64 i sures Ali Imran në dy rekatet sunet të sabahut

Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i lexonte shpesh në dy rekatet sunet të sabahut ajetin 136 të sures Bekare në rekatin e parë, kurse në rekatin e dytë ndonjëherë e lexonte ajetin 52, e ndonjëherë ajetin 64 nga surja Ali Imran.

Abdullah ibn Abasi, Allahu qoftë i kënaqur me të,  ka thënë: Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, lexonte në dy rekatet sunet të sabahut: në të parin: Ju (o besimtarë) thoni: “Ne i besuam Allahut, atë që na u shpall neve, atë që iu shpall Ibrahimit, Ismailit, Is’hakut, Jakubit dhe pasardhësve (të Jakubit), atë që i është dhënë Musait, Isait dhe atë që iu është dhënë nga Zoti i tyre pejgamberëve, ne nuk bëjmë dallim në asnjërin prej tyre dhe ne vetëm Atij i jemi bindur. (el- Bekare: 136), kurse në rekatin e fundit ndonjëherë lexonte: Kur Isai e hetoi mohimin e tyre, tha: “Kush janë ndihmëtarët e mi në rrugën e Allahut?” Havarijunët u përgjigjën: “Ne jemi ndihmëtarët e fesë së Allahut, ne besojmë Allahun. E ti Isa bëhu dëshmitar se ne jemi muslimanë. (Ali Imran: 52) dhe ndonjëherë Thuaju: “O ithtarë të librit, ejani (të bashkohemi) te një fjalë që është e njëjtë mes nesh dhe mes jush: të mos adhurojmë, pos Allahut, të mos ia bëjmë Atij asnjë send shok, të mos konsiderojmë njëri – tjetrin zot pos Allahut!” E në qoftë se ata refuzojnë, ju thoni: “Dëshmoni pra, se ne jemi muslimanë! (Ali Imran: 64). Muslimi (727).

• Suret dhe ajetet për të cilat pëlqehet të lexohen më shumë se një herë brenda ditës

1) Surja Kafirun

Surja Kafirun është nga suret Mekase, ajo e ka vlerën sa 1/4 e Kur’anit. Transmeton Ibn Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Surja ‘Kul huvallahu ehad ka vlerën e 1/3 së Kur’anit, kurse surja ‘Kul ja ejjuhel kafirun’ ka vlerën e 1/4 së Kur’anit. Tabarani (13493); Shejh Albani në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib e cilësoi sahih li gajrihi (583).

Ajo është nga suret për të cilat na ka nxitur Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, që ta lexojmë në disa raste. Me të ta fillojmë ditën dhe me të ta mbarojmë, që të jemi prej atyre të cilët e lexojnë shumë atë. Rastet më të rëndësishme në të cilat lexohet kjo sure janë:

E para: Në sunetin e sabahut

Transmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i lexoi në dy rekatet sunet të sabahut suret: Kafirun dhe Ihlas. Muslimi (726).

E dyta: Në sunetin e akshamit

Transmeton Abdullah ibn Mesudi, Allahu qoftë i kënaqur me të, se Prjgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i lexoi në dy rekatet sunet të akshamit suret: Kafirun dhe Ihlas. Ibn Maxhe (1166); Shejh Albani në Sahih Ibn Maxhe e cilësoi sahih li gajrihi (957).

E treta: Në namazin e vitrit

Transmeton Ubej ibn Keab, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, lexonte në namazin e vitrit: (në rekatin e parë) suren E’ëla, në rekatin e dytë suren Kafirun dhe në rekatin e tretë suren Ihlas. Ai nuk jepte selam veçse në fund të tre rekatëve. Pasi jepte selam thoshte tre herë: Subhane el-Meliki-l-Kuddus (I Madhëruar qoftë Allahu, Sunduesi i Pastër nga çdo e metë). Nesaiu (1701); Shejh Albani në Sahih En-Nesaij e cilësoi sahih (1606).

E katërta: Para gjumit

Transmeton Fervete ibn Neufel nga babai i tij, Allahu qoftë i kënaqur me të, se ka shkuar tek Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, duke i thënë: O i Dërguari i Allahut, më mëso çka të them kur të shkoj të fle! Prjgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, tha: Thuaje suren el-Kafirun, sepse ajo është mbrojte nga shirku. Tirmidhiu (3403); Shejh Albani në Sahih Et-Tirmidhi e cilësoi sahih.

E pesta: Në dy rekatet e tavafit

Nga suneti i Pejgamberit është falja e dy rekateve pas kryerjes së tavafit rreth Qabes për atë të cilin është duke e kryer haxhin apo umren.

Transmeton Xhabir ibn Abdullah, Allahu qoftë i kënaqur me të, se Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, kur i falte dy rekate pas tavafit lexonte suren Kafirun dhe suren Ihlas. Muslimi 1218.

Vazhdon…

Përktheu dhe përshtati: Arian Brruti

(Sqarim: Kjo temë është pjesë e zingjirit të temave “Veprat më të shpeshta të Pejgamberit për të cilat na nxiti që t’i veprojmë edhe ne”)

www.thirrjaislame.com

Me Emrin e Allahut, Mëshiruesit të përgjithshëm, Mëshiruesit me mëshirë të veçantë për besimtarët muslimanë!

Falënderimi i takon vetëm Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij.

Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhamedin, mbi familjen e tij, shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.

Leximi dhe përsëritja e Librit të Allahut natën dhe ditën, i jep lexuesit nderin e shoqërimit të Librit të Allahut. Ai i cili e lexon vazhdimisht Kur’anin është përgëzuar me shpërblime të madha.

• Arritja ndërmjetësimit nga Kur’ani për lexuesin e tij në Ditën e Gjykimit

Transmeton Ebu Umame Bahiliu, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Lexojeni Kuranin, ngase ai vjen në Ditën e Gjykimit ndërmjetësues për ata që e lexojnë vazhdimisht. Lexojini dy dritat: Bekaren dhe Ali Imranin, sepse ato dyja do të vijnë Ditën e Gjykimit sikurse dy re, apo sikurse dy vranësira, apo sikur dy grumbuj me zogj të renditur; ato dy sure do t’i mbrojnë lexuesit e tyre. Lexojeni suren Bekare ngase angazhimi me të është bereqet, ndërsa lënia e saj është humbje. Madje, asaj nuk mund t’i afrohen dot batallët. Muslimi (804).

Ka thënë Muavie ibn Selami[1]: Jam informuar se me “batallët” janë për qëllim magjistarët.

Transmeton Abdullah ibn Amri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Agjërimi dhe Kur’ani do të ndërmjetësojnë për robin në Ditën e Gjykimit. Agjërimi do të thotë: O Zot im! Unë e kam ndaluar atë nga ushqimi dhe epshet gjatë ditës, andaj më lejo që të ndërmjetësoj për të. Kur’ani do të thotë e kam ndaluar atë nga gjumi i natës, andaj ma lejo të ndërmjetësoj për të. Atëherë Allahu i bën ndërmjetësues për të. Ahmedi (216/9); Shejh Albani në Sahih El-Xhami’ e cilësoi sahih (3882).

• Shtimi i shpërblimeve dhe rëndimi i peshores së veprave të mira

Lexuesi i Kur’anit privilegjohet në shpërblimin e leximit të një shkronje me dhjetë shpërblime. Ai i cili lexon sa më shumë Kur’an përfiton mijëra shpërblime, aq sa lexon nga ai.

Transmeton Ibn Mesudi Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Ai që lexon një shkronjë nga Libri i Allahut ka një shpërblim, shpërblimi është i barabartë me dhjetëfish. Nuk them që elif, lam, mim, janë një shkronjë e vetme, por elifi është shkronjë, lami është shkronjë dhe mimi është shkronjë. Tirmidhiu (2910); Shejh Albani në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib e cilësoi sahih (1614).

Për shembull, nëse e llogarisim suren më të shkurtër të Kuranit e cila është surja Keuther, i bie të ketë afro 47 shkronja të cilat janë të barabarta me 470 sevape.

• Ngritja në gradat e Xhenetit

Transmeton Abdullah ibn Amr, Allahu qoftë i kënaqur me të, nga Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i cili ka thënë: Lexuesit të Kuranit do t’i thuhet në Ditën e Gjykimit: Lexo dhe ngrihu (shkallëve të xhenetit), lexo drejt dhe bukur, siç ke lexuar në dynja, se vendi yt është në ajetin e fundit që lexon. Tirmidhiu (2914); Shejh Albani në Sahih El-Xhami’ e cilësoi sahih (8122).

• Vendosja e kurorave në kokat e bartësve të Fjalës së Allahut

Njerëzit sot vendosin kurora të ndryshme për zbukurim. Mbretërit në të kaluarën kanë vendosur kurora të dallohen për madhështinë e mbretërisë. Gratë në kohën e sotme i vendosin ato nëpër ahnegje. Njeriut mund t’i vendoset kurora apo ta fitojë atë kur dallohet apo triumfon diku. I Gjithëmëshirshmi do t’i vendosë kurora bartësve të Fjalës së Tij në Ditën e Gjykimit, duke i dalluar ata.

Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton se i Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Në Ditën e Gjykimit do të vijë lexuesi i Kuranit, dhe Kurani do të thotë: O Zot, dekoroje! Pas kësaj, do t’i vendoset në kokë kurora e nderit. Pastaj Kurani do të thotë: O Zot, shtoja dekorimin dhe nderin! O Zot, ji i kënaqur me të! Allahu do të jetë i kënaqur me të. Pastaj do t’i thuhet lexuesit të Kur’anit: Lexo dhe ngrihu, dhe në çdo ajet i shtohet një e mirë. Hakimi (2029); Shejh Albani në Sahih El-Xhami’ e cilësoi hasen (8030).

[1] Muavie  ibn Selami është njëri prej transmetuesve të këtij hadithi.

Përktheu dhe përshtati: Arian Brruti

(Sqarim: Kjo temë është pjesë e zingjirit të temave “Veprat më të shpeshta të Pejgamberit për të cilat na nxiti që t’i veprojmë edhe ne”)

Me Emrin e Allahut, Mëshiruesit të përgjithshëm, Mëshiruesit me mëshirë të veçantë për besimtarët muslimanë!

Falënderimi i takon vetëm Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij.

Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhamedin, mbi familjen e tij, shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.

Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka nxitur në nxënien e Kur’anit përmendësh dhe në përsëritjen e tij. Përsa i përket nxitjes së tij në nxënien e Kur’anit përmendësh mund ta kuptojmë nga hadithi të cilin e transmeton Xhabir ibn Abdullahu, Allahu qoftë i kënaqur me të, ku thotë: Të vrarët në Uhud Pejgamberi paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i bënte bashkë nga dy veta në një rrobë (qefin), pastaj thoshte: Cili prej tyre ka ditur Kuran më shumë? Kur i tregonin për ndonjërin prej tyre, e fuste të parin në varr (lahd)[1] dhe thoshte: Unë jam dëshmitar i tyre Ditën e Kiametit. Urdhëroi të varroseshin të përgjakur, pa i pastruar e pa ua falur xhenazen. Buhariu (1343).

Gjithashtu Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka treguar (sqaruar) se ai i cili di më shumë Kur’an përmendësh ka përparësi që të dal Imam në faljen e namazit. Amr Ibn Seleme Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton nga babai i tij i cili nxitoi ta pranoj Islamin para fisit të tij pasi që u çlirua Meka dhe shkoi tek Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të. Pasi që u kthye tek fisi i tij u tha atyre: Pasha Allahun, jam kthyer tek ju nga Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i cili më tha: Faleni këtë e atë namaz, në këtë e në atë kohë. Kur të hyjë koha e namazit, atëherë njëri nga ju le të thërrasë ezanin dhe le t’ju prijë në namaz ai që di më shumë Kur’an nga ju. Buhariu (4302).

Kurse përsa i përket nxitjes nga Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në përsëritjen e Kur’anit në vazhdimësi, është hadithi të cilin transmeton Abdullah ibn Mesudi, Allahu qoftë i kënaqur me të, se Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Sa keq është kur dikush thotë: E kam harruar këtë ose atë ajet! Përkundrazi, i është marrë nga kujtesa. Andaj, përsëriteni Kuranin, sepse ai ikën nga gjoksi i njerëzve më shpejt sesa deveja kur zgjidhet nga litari. Muslimi (790).

Transmeton Abdullah ibn Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Ai që e di Kur’anin përmendsh shëmbëllen me devenë e lidhur: nëse kujdeset për ruajtjen e saj, ajo rri, e, nëse e lëshon, ikën. Nëse personi që e di Kur’anin përmendësh, falet duke e lexuar atë, gjatë natës dhe ditës, do ta mbajë në mend atë, e nëse nuk vepron kështu, e harron. Muslimi (789).

Transmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Nuk lejohet zilia, përveç në dy raste: Ndaj njeriut që Allahu ia ka mësuar Kuranin dhe e lexon atë shumë gjatë natës dhe gjatë ditës, ndërsa fqinji i tij e dëgjon dhe thotë: Do të doja të më ishte dhënë çfarë i është dhënë filanit, që të mund të bëja çfarë bën ai, dhe ndaj njeriut… Buhariu (5026).

Sot i shohim disa njerëz, të cilët i mësojnë strofat e këngëve të ndryshme e të gjata, e që janë nga fjalët e njerëzve, mirëpo ata nuk i mësojnë ajetet e Kur’anit të cilat janë fjalët e Allahut. Ata nuk e dijnë se çdo ajet të cilin e mësojnë nga Kur’ani, i ngritë ata një shkallë në Xhenet.

Ai i cili nuk posedon në zemrën e tij asgjë nga Kur’ani, është si shtëpia e prishur.

[1] Lahd (اللَّحْدِ) – Formë e hapjes së varrit të cilën e praktikonte Pejgamberi  paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ku në bazament të varrit hapet edhe një zgavër për së gjati nga ana e kibles, për të futur aty xhenazen.

Përktheu dhe përshtati: Arian Brruti

(Sqarim: Kjo temë është pjesë e zingjirit të temave “Veprat më të shpeshta të Pejgamberit për të cilat na nxiti që t’i veprojmë edhe ne”)

www.thirrjaislame.com

Me Emrin e Allahut, Mëshiruesit të përgjithshëm, Mëshiruesit me mëshirë të veçantë për besimtarët muslimanë!

Falënderimi i takon vetëm Allahut. Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij falje dhe ndihmë kërkojmë. Dëshmoj se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij.

Paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të Dërguarin tonë Muhamedin, mbi familjen e tij, shokët e tij dhe mbi të gjithë ata që e ndjekin rrugën e tij deri në Ditën e Gjykimit.

Kur’ani Fisnik është litari i fortë i Allahut, ndërmjetësues në Ditën e Gjykimit, kush kapet për të udhëzohet në Rrugën e Drejtë, kush e braktisë atë do të jetë kundërshtari i tij në Ditën e Gjykimit. Transmeton Xhabir ibn Abdullahu, Allahu qoftë i kënaqur me të, nga Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, i cili ka thënë: “Kurani do të jetë ndërmjetësues për ty apo kundërshtar i vërtetë kundër teje. Kush vepron sipas tij, do ta çojë në Xhenet. Ndërsa, kush e lë pas shpine, do ta çojë në Xhehenem”1.

Nëse punon sipas Kur’anit, ai do të jetë dëshmi për ty. Nëse e kundërshton atë dhe nuk punon sipas tij, ai do të jetë dëshmi kundër teje. Transmeton Ebu Malik Eshariu, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të: “Pastërtia është gjysma e imanit, (thënia) elhamdulilah e mbush (me shpërblim) peshoren, (thëniet) subhanallah (i pa të meta është Allahu) dhe elhamdulilah (lavdërimi i takon Allahut) mbushin hapësirën ndërmjet qiellit dhe tokës. Namazi është dritë, lëmosha është argument, durimi është shkëlqim dhe Kurani është dëshmi për ty ose kundër teje. Çdo njeri, kur del në mëngjes, e shet veten e tij: ose e ç’robëron (nga kthetrat e dynjasë) ose e shkatërron (pas epsheve)”2.

Për këtë Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, nxiti në shoqërimin e Kur’anit me leximin e shumtë të tij, në nxënien e tij përmendësh dhe në përsëritjen e tij.

Do të flasim shkurtimisht për pesë çështje të cilat lidhen me shpeshtimin e leximit të Kur’anit:

1. Nxitja nga Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në leximin e shumtë të Kur’anit.

2. Nxitja nga Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në nxënien e Kur’anit përmendësh dhe përsëritjen e tij.

3. Shpërblimi i shpeshtimit të leximit të Kur’anit dhe nxënies së tij përmendësh,

4. Suret dhe ajetet të cilat pëlqehet të shpeshtohet leximi i tyre.

5. Nxitja nga Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në leximin e shumtë të Kur’anit gjatë muajtit të Ramazanit.

Nxitja nga Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në leximin e shumtë të Kur’anit

Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka nxitur që mos të zgjasë leximi i një hatmeje më shumë se katërdhjetë ditë. Transmeton Abdullah ibn Amri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se ai e ka pyetur Pejgamberin, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në sa ditë mund ta bëj hatme Kur’anin? Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të: Bëje Kur’anin hatme për katërdhjetë ditë…3

Është transmetuar nga Abdullah ibn Amri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se ai kërkoi leje nga Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, që ta lexoj Kur’anin në më pak se shtatë ditë, mirëpo Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, nuk ia lejoi këtë. Ky sahabi, Allahu qoftë i kënaqur me të, thotë: Kam agjëruar çdo ditë dhe kam bërë hatme Kur’anin çdo natë. Këtë ia tregova Pejgamberit, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ose ai dërgoi dikë që të më thërras dhe unë shkova te ai. Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, më tha:

– Kam dëgjuar se ti agjëron çdo ditë dhe e bën hatme Kur’anin çdo natë?

– Po, o Pejgamber i Allahut. Me këtë dua të arrij vetëm të mirën, – i thashë. Kurse ai më tha:

– Si mendon që të agjërosh tri ditë në çdo muaj?

– O Pejgamber i Allahut, unë mundem më shumë se kaq, i thashë. Ai, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, tha:

– Por, ndaj gruas sate ke hak, ndaj mysafirit tënd ke hak, dhe ndaj trupit tënd ke hak. – Shtoi edhe këtë: Atëherë, praktikoje agjërimin e pejgamberit të Allahut, Davudit, paqja e Allahut qoftë mbi të, një ditë agjëro e ditën tjetër ha. – Pastaj tha: – Bëje Kur’anin hatme një herë në muaj.

– O Pejgamber i Allahut, unë mundem më shumë se kaq, i thashë.

– Atëherë, bëje hatme në çdo njëzetë ditë, – tha Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të.

– Por, o Pejgamber i Allahut, unë mundem më shumë se kaq, – i thashë. Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, tha:

– Atëherë, bëje hatme në çdo dhjetë ditë. – Sërish i thashë:

– O Pejgamber i Allahut, unë mundem më shumë se kaq.

– Bëje hatme në çdo shtatë ditë dhe mos kërko më shumë, sepse ndaj gruas sate ke hak, ndaj mysafirit tënd ke hak, dhe ndaj trupit tënd ke hak, – tha Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të.

Unë e vështirësova dhe m’u vështirësua. Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, më tha:

– Ti nuk e di, ndoshta do ta kesh jetën e gjatë.

Me ndodhi ajo që ma tha Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, dhe kur u plaka, dëshirova sikur ta kisha pranuar lehtësimin e Pejgamberit, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të.4

Në një transmetim tjetër ka ardhur se Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, nuk e ka pëlqyer që hatmeja të bëhet në më pak se tri ditë. Transmeton Abdullah ibn Amri, Allahu qoftë i kënaqur me të, se Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, më tha: Agjëro nga tri ditë në çdo muaj.

– Unë mundem më shumë se kaq, – i thashë. Kështu vazhdova, derisa më tha:

– Një ditë agjëro, një ditë ha. Dhe më tha: Lexoje Kuranin në çdo muaj.

– Unë mundem më shumë se kaq, – i thashë. Vazhdova kështu derisa më tha:

– (Bëje hatme) brenda tri ditësh.5

Kurse në trasmetimin e Tirmidhiut, Pejgamberi, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë: Kush e ka bërë Kur’anin hatme për më pak se tri ditë, nuk e kuptuar atë.6

Gjithashtu nga nxitja e Pejgamberit, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në leximin e shumtë të Kur’anit është që nëse ndokush nga muslimanët e ka zakon faljen e namazit gjatë natës apo leximin e ndonjë pjese të Kur’anit, mirëpo në ndonjërën prej netëve atë e zë gjumi apo për ndonjë arsye të caktuar, ai nuk mund ta kryej atë vepër, ai atë e kompenson në ditën e nesërme. Transmeton Omer ibn Hatabi, Allahu qoftë i kënaqur me të, se i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, ka thënë:

Ai që fle ndaj adhurimit që vazhdimisht e bën natën (qoftë namaz nate, lexim i Kur’anit, përmendja e Allahut,…), apo ndaj një pjese të tij, kurse atë vepër e kryen në mes namazit të sabahut dhe të drekës, do t’i shkruhet sikurse ta ketë kryer atë gjatë natës.7

Abdurrahman el-Mubarakfuri, Allahu e mëshiroftë, në komentimin e hadithit të mësipërm, të cilin e transmetoi Omer ibn Hatabi, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: Hadithi dëshmon se lejohet që njeriu ta bëjë zakon ndonjë adhurim gjatë natës (qoftë namaz nate, lexim i Kur’anit, përmendja e Allahut,…), gjothashtu hadithi dëshmon se lejohet kompensimi i asaj vepre nëse i ka ikur për shkak të gjumit apo për ndonjë arsye të caktuar. Kështu, kush e kryen atë vepër në mes të namazit të sabahut dhe të drekës, është sikurse ta kishte kryer atë natën. Muslimi, Tirmidhiu dhe të tjerët, transmetojnë nga Aishja, Allahu qoftë i kënaqur me të, e cila ka thënë: Pejgamberi i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, kur mbetej pa u falur natën, për shkak të ndonjë sëmundje apo diç tjetër, i falte ditën dymbëdhjetë rekate.8

Gjithashtu, nga nxitja e Pejgamberit, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të, në leximin e shumtë të Kur’anit është se iu dha përparësi atyre të cilën lexojnë më shumë ajete Kur’anore në namazin e tyre, duke i përgëzuar me shpërblimin e pasurive të panumërta. Transmeton Abdullah ibn Amr ibn Asi, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë i Dërguari i Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të:

Ai falet gjatë natës me dhjetë ajete, nuk shkruhet nga të pakujdesshmit. Ai që falet me njëqind ajete shkruhet nga të përulurit (devotshmit). Ai që falet me njëmijë ajete shkruhet nga pronarët me pasuri të panumërt.9

Këtë shpërblim të madh mund ta arrish shumë lehtë me leximin e dy xhuzave të fundit të Kur’anit – xhuzi Tebarek dhe xhuzi Amme – të cilat kanë nëntëqind e nëntëdhjetë e pesë ajete, dhe me leximin e Sures Fatiha tejkalohen një mijë ajete.

Abdullah ibn Musudi, Allahu qoftë i kënaqur me të, kur i nxiste pasuesit e tij që të lexojnë sa më shumë Kur’an, u thoshte atyre: Përjetësojeni shikimin tuaj në Mus’haf (Kur’an).10

Habab ibn El-Erti, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: Afrohu tek Allahu me çka të mundesh, dhe dije se ti nuk mund të afrohesh tek Ai me gjë më të dashur për Të se fjala e Tij.11

Lutja jonë e fundit është: “Gjithë lavdërimet dhe falënderimet janë për Zotin e gjithë botëve, njerëzve, xhinëve dhe gjithçkaje që është.”

1.Ibn Ebu Shejbe (30054) ; Shejh Albani e cilësoi sahih në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib.

2.Muslimi (223).

3 Transmeton Tirmidhiu (1395).

4 Muslimi (1159).

5 Buhariu (1978).

6 Tirmidhiu (2949); Shejh Albani e cilësoi sahih në Sahih Et-Tirmidhi (2349).

7 Muslimi (747).

8 Tuhfte El-Ehuedhij BiSherh Et-Tirmidhi Li-l-Mubarakfuri.

9 Transmeton Ebu Davudi (1398) Shejh Albani në Sahih Et-Tergib Ue Et-Terhib e cilësoi hasen-sahih (639).

10 Fet’h El-Bari BiSherh Sahih El-Buhari Li Ibn Haxher El-Askalani.

11 Xhamiu El-Ulum Ue El-Hikem Li Ibn Rexheb (342/2)

Përktheu dhe përshtati: Arian Brruti

(Sqarim: Kjo temë është pjesë e zingjirit të temave “Veprat më të shpeshta të Pejgamberit për të cilat na nxiti që t’i veprojmë edhe ne”)

www.thirrjaislame.com

Duhet të dimë se gogësima është nga shejtani dhe se All-llahu i Madhërishëm e urren atë. Por njeriu shpesh përballet me këtë dukuri.

Prandaj duhet të mësojmë rregullat të cilat myslimani duhet përvetësuar gjatë gogësimës.

Në vazhdim, po përmendim disa prej tyre:

1. Përpjekja për ta neutralizuar gogësimën

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kur dikujt prej jush i hapet goja në namaz, le të mundohet ta ndalë sa të mundet, sepse shejtani hyn nga goja e tij.”[1]

2. Mosngritja e zërit gjatë gogësimës

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kur dikujt prej jush i hapet goja në namaz, le ta vendosë dorën në gojë, sepse shejtani qeshet me të.”[2]

3. Vendosja e dorës në gojë

Nëse gjatë gogësimës njeriu e mban gojën hapur, atëherë kjo është një pamje e shëmtuar. Veç kësaj, shejtani qeshet me njeriun kur është në këtë gjendje.

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kur dikujt prej jush i hapet goja në namaz, le të mundohet ta ndalë sa të mundet, sepse shejtani hyn nga goja e tij.”[3]

4. Mosnxjerrja e zërave gjatë gogësimës

Shejtani qeshet me njeriun i cili gjatë gogësimës thotë: haa, haaa. Prandaj, myslimani kur të gogësijë, nuk duhet nxjerrur asnjë zë.

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Teshtima është prej All-llahut, ndërsa gogësima është prej shejtanit. Kur dikujt prej jush i hapet goja, le ta vendosë dorën në gojë. E kur thotë: haaa (gjatë hapjes së gojës), shejtani qeshet me të. All-llahu i Madhërishëm e do teshtimën dhe e urren gogësimën.”[4]

[1] Sahih: shënon Muslimi (2995).

[2] Sahih: shënon Ibën Maxhe (968). Shejh Albani në librin e tij Sahih ibën Maxhe e ka klasifikuar si hadith sahih.

[3] Sahih: shënon Muslimi (2995).

[4] Hasen: shënon Tirmidhiu (2746). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (4130) e ka klasifikuar si hadith hasen.

www.thirrjaislame.com

Teshtimë do të thotë dalja e ajrit me vrull, papritur e pa dashje nga hunda e nga goja, zakonisht me stërpika, pështymë e me një zhurmë të veçantë. (Fjalori Elektronik Shpjegues).

Edukata e teshtimës është pjesë e edukatës së përgjithshme të cilën myslimani duhet përvetësuar, që do të thotë se ajo duhet të jetë e hijshme në praninë e vëllezërve myslimanë.

Teshtima është gjë të cilën All-llahu i Madhërishëm e do, siç na përcillet nga Ebu Hurejra radijAll-llahu anhu se i dërguari i All-llahut ka thënë: “All-llahu e do teshtimën, ndërsa e urren gogësimën (hapjen instiktive te gojës)…”[1] Teshtima vërteton shkathtësinë dhe kthjelltësinë e trupit, ndërsa gogësima, në përgjithësi vërteton ngathtësinë dhe përtacinë e trupit. Prandaj gogësima ka të bëjë me shejtanin, i cili kënaqet me të, apo është shkak që e thirrë t’i përgjigjet pasioneve dhe epshit.[2]

Në vazhdim, po përmendim disa rregulla të cilat duhet pasur parasysh gjatë teshtimës.

1. Vendosja e dorës në gojë për të ulur zërin

Kjo bëhet me qëllim të uljes së zërit dhe për të mos i shqetësuar të pranishmit.  Po ashtu që të mos shpërndahen pika të pështymës dhe kështu t’i shqetësojë njerëzit që ka përreth, apo që të mos shkaktojë përhapjen e bakterieve te të tjerët. Prandaj, prej udhëzimit të Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka qenë që kur teshtinte e vendoste dorën apo teshën e tij në gojë, dhe me to e ndalonte zërin.[3]

2. Të thotë el-hamdu lil-lah (falënderimi i takon All-llahut) pas teshtimës

Nga Ebu Hurejra radijAll-llahu anhu na përcillet se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kur ndonjëri nga ju teshtinë, le të thotë el-hamdu lil-lah (falënderimi i takon All-llahut), e kur të thotë ashtu, vëllai apo shoku i tij le t’i thotë: Jerhamukell-llah (All-llahu të mëshiroftë), e ky le t’ia kthejë: Jehdikumull-llahu ve juslihu balekum (All-llahu ju udhëzoftë dhe ua përmirësoftë gjendjen tuaj).”[4] Disa dijetarë të lëmit të mjekësisë kanë cekur se teshtima ka mundësi të jetë shkak i shumë sëmundjeve. Pra, ajo teshtimë e befasishme mund të lërë pasoja të rënda në sistemin nervor, madje mund të shkaktojë edhe vdekje. Një mjek amerikan i cili para disa viteve e pranoi islamin pasi bëri një hulumtim shkencor te një numër i madh njerëzish, konstatoi se teshtima mund të shkaktojë vdekje momentale, verbëri momentale, paralizë, rrëshqitje të kërces, zgjerim të venave të mitrës te femrat, e shumë sëmundje të tjera të cilat arrijnë deri në pesëmbëdhjetë. Pas këtij hulumtimi, ai e kuptoi përse myslimanët e falënderojnë All-llahun pas teshtimës, dhe për këtë arsye e pranoi islamin.

Gazeta “El-Ehbar” e Kajros rreth fundit të viteve të nëntëdhjeta të shekullit të njëzetë ka publikuar lajmin për vdekjen momentale të një plake pas një teshtime të befasishme. Ndoshta, pikërisht ky mund të jetë shkaku përse islami na urdhëron që ta falënderojmë All-llahun pas teshtimës, ngase All-llahu e ka mbrojtur atë që teshtinë prej këtyre gjërave të rrezikshme.[5]

3. Atij i cili nuk thotë: el-hamdu lil-lah, nuk duhet thënë jerhamukell-llah

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Kur ndonjëri prej jush teshtinë dhe thotë: El-hamdu Lil-lah, thuani atij: Jerhamukell-llah. E nëse nuk thotë: El-hamdu Lil-lah, mos i thoni: Jerhamukell-llah.”[6] Kjo ka qenë praktikë e Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem. Njëherë dy njerëz teshtinë në praninë e Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem, ndërsa ai njërit i tha: Jerhamukell-llah, e tjetrit nuk i tha. Ky i fundit tha: “O i dërguar i All-llahut! Këtij i the Jerhamukell-llah, e mua jo!” Ai iu përgjigj: “Ky tha el-hamdu lil-lah, ndërsa ti nuk the.”[7]

4. Atij që teshtinë nuk i thuhet jerhamukell-llah pas herës së tretë

Nëse një njeri teshtinë disa herë me radhë, preferohet që t’i thuhet ‘jerhamukellah’ deri në teshtimën e tretë… Nga Seleme ibën Ekve’ radijAll-llahu anhu na përcillet se ka thënë: “Një njeri teshtiu në praninë e Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem, ndërsa unë po shikoja, e i dërguari i All-llahut i tha: Jerhamukellah. Pastaj teshtiu për herë të dytë apo të tretë ndërsa i dërguari i All-llahut tha: Jerhamukellah, ky qenka me grip.”[8] Pra, pas herës së tretë nuk i thuhet më ‘jerhamukellah’. Por disa prej dijetarëve thonë që nëse dikush dëgjon dikë duke teshtitur më shumë se dy herë, atëherë preferohet të lutet për të me shërim.[9]

5. Jomyslimani kur teshtinë, i thuhet ‘jehdikumull-llahu ve juslihu balekum’

Hebrenjtë teshtinin qëllimisht para Pejgamberit alejhi selam, duke shpresuar që ai t’u thotë “jerhamukumull-llah”, por ai u thoshte: “Jehdikumull-llahu ve juslihu balekum.”[10]

Nga Imam Ahmedi na përcillet se ka thënë: “Nuk preferohet që mosbesimtarit t’i thuhet ‘jerhamukell-llah’, ngase të thënit atij ‘jerhamukell-llah’ është përshëndetje për të, sikurse ta përshëndesim me selam, ndërsa nuk është e preferuar që myslimani të fillojë me përshëndetje i pari ndaj mosbesimtarit. Por nëse myslimani dëshiron t’i thotë diçka mosbesimtarit kur ky i fundit teshtinë, atëherë i thotë ‘jehdikumull-llahu ve juslihu balekum.’”

6. Përkujtimi i atij që teshtinë me fjalën el-hamdu lil-lah kur ai e harron atë

Nëse shohim dikë duke teshtirë, dhe nuk thotë el-hamdu lil-lah, atëherë duhet t’ia përkujtojmë. Kjo është prej porosive për t’u përmbajtur me të vërtetën dhe prej urdhërimit në të mirë.

Abdullah ibën Mubareku e pa një njeri i cili teshtiu dhe nuk tha el-hamdu lil-lah, prandaj e pyeti: “Çfarë thotë njeriu kur teshtinë?” Ai tha: “Thotë el-hamdu lil-lah.” Abdullah ibn Mubareku ia ktheu: “Jerhamukell-llah.”

Përkujtimi duhet bërë me metodë të mirë dhe me butësi. E nëse ai që teshtinë dhe harron të thotë el-hamdu lil-lah është prej dijetarëve apo njerëzve të mirë, më e hijshme është që përkujtimi t’i bëhet në mënyrë indirekte.[11]

7. Nëse një fëmijë i vogël teshtinë, i thuhet: ‘burike fike’ (qofsh i bekuar) ose ‘xhebberekellah’ (All-llahu të forcoftë)

Kjo ka të bëjë me atë nëse fëmija ka mësuar të thotë ‘el-hamdu lil-lah’ pasi të teshtijë. E nëse nuk di, atëherë kujdestari i tij le të thotë ‘el-hamdu lil-lah’, dhe le ta mësojë se si duhet ta falënderojë All-llahun.

Hasen El-Basriu, All-llahu e mëshiroftë, thotë se Imam Ahmedi u pyet në lidhje me atë se ç’duhet thënë fëmijës kur të teshtijë. Ai u përgjigj: “Atij duhet thënë burike fike.”[12]

8. Nëse njeriu teshtinë gjatë namazit, i lejohet të thotë ‘el-hamdu lil-lah

Nga Rifaa Ibën Rafi’ ibën Afra’ radijAll-llahu anhu na përcillet se ka thënë: “U fala mbrapa të dërguarit të All-llahut, dhe teshtiva në namaz e thashë: el-hamdu lil-lahi hamden kethiren tajjiben mubareken fihi, mubareken alejhi kema juhibbu rabbuna ve jerda![13] I dërguari i All-llahut pasi e përfundoi namazin, pyeti: Kush foli gjatë namazit? Askush nuk u përgjigj. Përsëri pyeti: Kush foli gjatë namazit? Përsëri askush nuk u përgjigj. Kur pyeti për herë të tretë: Kush foli gjatë namazit?, u ngrita dhe thashë: Unë fola, o i dërguari i All-llahut. Po çfarë the?– e pyeti i dërguari i All-llahut. Thashë: El-hamdu lil-lahi hamden kethiren tajjiben mubareken fihi, mubareken alejhi kema juhibbu rabbuna ve jerda! Atëherë Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem tha: Pasha Atë, në dorën e të Cilit është shpirti im, tridhjetë e ca melekë garuan se cili i pari do ta ngritë këtë fjalë tek All-llahu.”[14]

[1] Sahih: shënon Buhariu (6223).

[2] Shkëputur nga libri Minhaxhus-Salihin Fil-Adabil-Islamijje, fq. 475. Autor: Pr. Muhammed Abdul-Ati Buhajri.

[3] Sahih: shënojnë Ebu Davudi (5029) dhe Tirmidhiu (2745). Shejh Albani në librin e tij Sahih el-Xhami’ (4755) e ka klasifikuar si hadith sahih.

[4] Sahih: shënon Buhariu (6224).

[5] Shkëputur nga libri Meusuatul-Adabil-Islamijje, fq. 618. Autor: Abdul-Aziz Neda.

[6] Sahih: shënon Muslimi (2992).

[7] Muttefekun alejhi: shënojnë Buhariu (6225) dhe Muslimi (2991).

[8] Sahih: shënon Muslimi (2993).

[9] Shkëputur nga libri Minhaxhus-Salihin Fil-Adabil-Islamijje, fq. 477. Autor: Prof. Muhammed Abdul-Ati Buhajri.

[10] Sahih: shënon Buhariu (6224).

[11] Shkëputur nga libri Meusuatul-Adabil-Islamijje, fq. 620.

[12] Shkëputur nga libri Minhaxhus-Salihin Fil-Adabil-Islamijje, fq. 478.

[13] Që do të thotë: “Falënderimi i takon All-llahu, falënderim i shumtë, në të cilin është mirësia dhe bekimi, i bekuar ashtu siç do dhë është i Kënaqur Zoti Ynë.” (shën. përkth.)

[14] Hasen: Shënon Tirmidhiu (404). Shejh Albani në librin e tij El-Mishkah (992) e ka klasifikuar si hadith hasen.

www.thirrjaislame.com