Isha fëmijë, dhe shpresoja të futem në medrese, dhe të mësoj si fëmijët e tjerë. Dhe me të vërtetë u futa në medrese, dhe e përjetova fëmijërinë time dhe rininë time, e pastaj, fillova të mërzitem nga kjo!
Shpresova të futen në universitet, dhe me të vërtetë u futa në të, mirëpo nuk shkoi pak dhe fillova të mërzitem edhe nga kjo!
Shpresova ta përfundoj sa më shpejt, dhe me të vërtetë e përfundova shpejt, mirëpo, pastaj më mbyti vetmia!
Shpresova të punësohem, dhe me të vërtetë u punësova, dhe atëherë thash tash është koha të martohem!
Shpresova të martohem, dhe me të vërtetë u martova, mirëpo, shtëpia ime u bë e egër ku e mbyste heshtja!
Shpresova të kem fëmijë, dhe me të vërtetë u furnizova me fëmijë, mirëpo, pas një periudhe u mërzita nga muret e shtëpisë!
Shpresova t’i martoj dhe me të vërtetë i martova, mirëpo, u mërzita nga puna dhe filloi të më lodhë!
Shpresova të dal në pension e të pushoj, dhe me të vërtetë dola, mirëpo mbeta i vetëm, njëjtë sikurse kur dola nga universiteti! Dallimi ishte se kur dola nga universiteti, jetën e kisha para, kurse tash jetën e kam pas, mirëpo ende kam shpresa!!
Shpresova ta mësoj Kuranin, mirëpo kujtesa ime më tradhtoi!
Shpresova të agjëroj, mirëpo shëndeti im nuk ma mundësoi!
Shpresova të ngritëm natën, mirëpo këmbët e mia nuk më mbanin!
Andaj, shfrytëzoje shëndetin tënd para pleqërisë, dhe mos të preokupon të menduarit rreth furnizimit nga të menduarit tënd rreth ahiretit!
Allahu ta garantoi riskun, mos u mërzit.. dhe nuk ta garantoi Xhenetin, prandaj vepro!!
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
Comments are closed.